درسن کودکی از قصه پیر شدی از زندگییه این دنیاتوسیر شدی
درسن کو دکی موی توشد سفید از دق مادری پشت زقم قید
ای حسن جان ای حسن جان ای حسن جانم ای حسن جان
زانو بقل نکون هی آ نکش حسن تخسیرتو که نیست زهرارو میزدنند
تخسیر تو که نیست مادر پره شکن در بین کوچه هادیدی سرش شکست
ای حسن جان ای حسن جانم ای حسن جان ای حسن جانم